Zo, nou zal ik het eens proberen…. mijn ervaringen met dove katten.

Allereerst ervaring met katten die op bijzondere manieren bij me gekomen zijn, heb ik.
Afgelopen maand nog heb ik mijn eerste verhaal daarover ingezonden aan de leukste kattenkrant op facebook: ‘t lopend vuurtje.
Precies weet ik niet meer maar in november 2016,op een vrijdag, ik was op weg naar een vriendin,
zag ik op een drukke doorgaande weg over het fietspad een katje rennen,
Spierwit en mauwend.
Waarom weet ik niet, ik zie wel vaker katten alleen, maar stopte ik.
Hoe hij mij in de gaten kreeg weet ik niet, uitgehongerd was hij.
Ik heb hem ingeladen en hem gevoerd (had net boodschappen gedaan)
De hele middag heeft hij toen liggen slapen op de bijrijders stoel in mijn auto.
Het dochtertje van mijn vriendin doopte het beestje Olav.
‘s-avonds mee naar huis, weer gegeten.
Op de badkamer gezet want de kattenkamer was bezet.
Zaterdags heeft Olav weer bijna de hele dag geslapen.
Daarna heb ik hem bij mijn opvangkat (slachtoffer van huiselijk geweld) gezet.
Overal in de buurt waar ik hem vond gemeld dat ik een witte kat had gevonden.
Olav maakte behoorlijk tumult ‘s-nachts maar de andere kat deed er alles aan om hem op te voeden.
25 november 2016 heb ik Olav meegenomen naar de dierenarts.
Even gezondheid  en toch maar even chip checken.
Geschatte leeftijd een half jaar.
 Olav
We stonden al bijna buiten toen de assistent  me terug riep en vroeg of ik wel zeker wist of hij kon horen. 😱 Hé ?
Ja inderdaad dat was de eerste keer dat ik te maken kreeg met een dove kat want inderdaad…. de puzzel stukjes vielen ineen.
Ondertussen liet ik steeds met voeren één van de andere katten meelopen de kattenkamer op.  En toen ik ze allemaal om beurten meegenomen had liet ik Olav ook naar beneden. Dat ging perfect. Hij is zonder slag of stoot geaccepteerd door de rest.
Zijn aanvankelijk geschreeuw ‘s-nachts is opgelost, in een bench werkte het niet
en bij de anderen ging ook niet want hij was nogal lomp met mijn inboedel.
Uiteindelijk heeft Olav geleerd dat we gaan slapen doordat ik hem een harnasje aan deed en naast m’n bed in de mand legde.
Inmiddels heeft het harnasje plaats gemaakt voor een tuigje en de mand is het bed geworden.
Olav slaapt nu probleemloos tot ca. 07.00 uur/08.00 uur.
En beheerst een aantal gebaren voor de communicatie.
Hij kan inmiddels zonder problemen beneden zijn als ik niet thuis ben en loopt aan het tuigje bij mooi weer ook buiten.
Nu heb ik sinds 11 februari 2018 twee gasten erbij.
Zij zijn niet van mij en blijven tijdelijk.
Snowy, europese korthaar, uit 2015, wit en ja, ook doof.
En zijn maatje de Turkse Angora Jynx, uit 2014, wit en ook doof.
Soms zijn zij nog onrustig ‘s-nachts. En ze verblijven voorlopig nog veel op de kattenkamer.
Ben ik thuis komen ze inmiddels ook beneden en de horende groep heeft hen zonder slag of stoot geaccepteerd. Ben ik best verbaasd over.
Olav maakt zich nog groot voor Jynx. Zonder te brommen echter.
Wat ik Snowy en Jynx nog wil leren is dat er plaatsen zijn waar ze gewoon niet mogen komen en wat gebaren zou makkelijk zijn.
We zijn nog volop in het leerproces.
Jynx is nog wat introvert maar komt echt al elke dag beneden. Afgelopen week lag hij lekker in de zon😁
Snowy is een allemansvriend.
Hoop dat dit zo goed blijft gaan en nog wat beter wordt  ook.
Tot zover.
7 maart 2018

 Snowy

 

groet Martien