UPDATE , MORIA IS OVERLEDEN OP 28-7-2017.

Ze was erg ziek.

Moria is een zwarte dove poes  uit België bij Fatima Ualgasi.  Ze heeft mij benaderd via de pagina stichting Kat & Doof op Facebook.

Ze heeft Moria gevonden op een kruitfabriek waar zij al enige tijd zwerft. Helaas kan ze Moria niet houden i.v.m. haar omstandigheden.

“Moria is vooral een heel rustige poes. De dierenarts schat haar rond 5 jaar. Maakt niks kapot, ze inspecteert haar omgeving wel maar altijd rustig en bedachtzaam. Ze is lief met mensen, maar niet erg gesteld op oppakken. Nogal op zichzelf ook, zowel naar mensen als naar katten. In het begin heeft ze mijn jongens flink wat meppen verkocht, nu alleen nog als ze onverwachts voor haar opduiken, tja, ze hoort hen niet aankomen, hé, dus ze schrikt dan natuurlijk. Gevochten is er in ieder geval nooit.  Het is geen flodderpoes. Aaitjes waardeert ze alleen echt aan haar koppie. Twee, drie aaitjes over haar lichaam is genoeg, dan begint de staart te zwiepen. Als je dan toch nog doorgaat, bijt ze. Maar ze bijt ook niet echt door, is gewoon een heel sterk “nee”. De eerste dagen hier is ze wel erg aanhankelijk geweest, sliep bij mij op bed, of zat op mijn voetenbankje. Ik denk dat ze de aanwezigheid van een baasje erg had gemist en blij was terug in een huis te zijn. Nu is ze veel meer relaxed, ze weet dat ze veilig is.”

Het is eigenlijk een kat voor mensen die wel graag een dier in huis hebben, maar niet een dat veel aandacht nodig heeft. Een warm huis, een maaltijd op tijd en stond, een kattenbak, een rustig slaapplaatsje, een beetje naar buiten kunnen kijken, af en toe een aaitje, dat is al wat ze vraagt. Dus ik zou zeggen, als ze wat ruimte voor zichzelf heeft, ergens een rustig hoekje, dan is ze perfect tevreden, ook in een groep. Brengen kan ik haar niet, vrees ik. Ik heb chronische vermoeidheid en maak geen autoritten van meer dan een halfuur meer,” aldus Fatima.

Fatima:
3-5-17

Het is ondertussen bijna 7 maanden geleden dat ik Moria vond. Ze was toen graatmager, maar na enkele weken zag ze er terug prima uit. Sinds een maand of zo is ze echter terug vermagerd alhoewel ze normaal eet. Het begon in de ruiperiode. Het viel me op dat ze zich veel likte en veel haarballen uitbraakte. Maar toen de andere 2 katten niet meer ruiden, was zij nog steeds aan het likken en ik merkte dat ze magerder werd.Ik dacht dat ze misschien vlooien had en behandelde haar. Daarmee stopte het likken maar ze blijft wel graatmager. Er is dus duidelijk een probleem. Schildklier? Diabetes?

Mijn probleem is dat ik een zeer laag inkomen heb en niet zelf mijn geld beheer. Uit ervaring weet ik dat ik niet moet vragen om geld voor een dierenarts, laat staan medicatie.  Zeker niet voor een gevonden kat. Om die reden had ik al min of meer besloten om haar toch maar naar een asiel te brengen. Ze heeft verzorging nodig en ik kan haar die niet bieden.

Als iemand haar wil adopteren hoor ik dat graag! Maar je moet er dus wel rekening mee houden dat ze wellicht behalve haar doofheid nog een aandoening heeft. Misschien was dat ook de reden waarom ze op straat terechtkwam…

….

Voor de rest is het best een lieve poes, zolang je haar grenzen respecteert. Ze wordt niet graag opgepakt en strelen mag ook niet te lang duren. Bezoekers zijn welkom en mogen haar ook aaien. Ze is niet dol op andere katten, maar als die haar met rust laten tolereert ze ze wel. Casper mag zelfs bij haar op de zetel slapen, met een halve meter afstand en zolang hij haar niet doet schrikken. Balder moet ze niet, maar dat is zo’n spring-in-het-veld, die haar wel doet schrikken met zijn onvoorspelbare bokkensprongen. Ze kan met hen probleemloos alleen zijn. In het begin hebben ze flink wat meppen gekregen. Nu krijgt alleen Balder nog wel eens een tik.Tja, ze hoort niet, dus ze hoort hen niet aankomen en schrikt zich natuurlijk te pletter. Haatsituaties heb ik hier zeker niet.

Qua kinderen, dat weet ik niet. Geen kinderen om het mee uit te testen. Het blijft wel zo dat ze bijt als je iets doet wat ze niet wil. Ze bijt niet door, het is een waarschuwing maar je schrikt daar natuurlijk wel van. Oudere kinderen kan je dat volgens mij wel uitleggen maar heel jonge lijkt me moeilijker.

ik denk dat ze gewoon is om als binnenkat te leven.Ze kijkt wel graag uit het raam maar lijkt verder geen behoefte te hebben om buiten te gaan. Een keer was ze de voordeur uit geglipt, maar dat was eigenlijk per ongeluk. Er belde iemand aan toen ik pas op was, wat zij natuurlijk niet hoort. Ik ging dus opendoen. Normaal is het eerste wat ik doe als ik opsta de katten eten geven, ze weet dat en volgt me tot het klaar is. Dus ik denk dat ze me gewoon wou volgen maar toen stond ze plots op straat met zo’n koppie van “huh, waar ben ik nu” 😉

Het is in ieder geval een heel brave kat. Zindelijk, maakt nooit iets stuk, heel erg rustig van karakter. Waarschijnlijk wel gesteriliseerd want geen spoor van krols gedrag. Alleen brult ze wel heel luid. Was nogal schrikken toen ze me de eerste keer kwam wakker maken 😀